Η εγκατάσταση  της Δανάης Στράτου Πάνω στη Γη Κάτω από τα Σύννεφα που είναι ειδικά φτιαγμένη για το Παλαιό Ελαιουργείο και την Ελευσίνα γίνεται από σήμερα ξανά επισκέψιμη (μετά παύση λειτουργίας της Ιούλιο-Αύγουστο) σε περιορισμένη έκταση, με είσοδο από τη θάλασσα και θα διαρκέσει ως τα τέλη Νοεμβρίου 2017.

Οσοι βρεθούν σήμερα στην Ελευσίνα θα παρακολουθήσουν και τα εγκαίνια της έκθεσης “Στοιχεία” στο Πολιτιστικό Κέντρο Λεωνίδας Κανελλόπουλος, όπου θα παρουσιαστεί καταγραφή και υποστηρικτικό υλικό από το έργο Πάνω στη Γη Κάτω από τα Σύννεφα, σε διάλογο με παλαιότερα έργα της Δανάης Στράτου που επικεντρώνονται σε στοιχεία του φυσικού και του ανθρώπινου περιβάλλοντος. Επίσης θα ανακοινωθούν οι παράλληλες εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν σε συνεργασία με την Ελευσίνα 2021 Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης.

Το έργο Πάνω στη Γη Κάτω από τα Σύννεφα είναι μια μεγάλης κλίμακας in situ εγκατάσταση, ειδικά φτιαγμένη για το Παλαιό Ελαιουργείο και την Ελευσίνα. Με βασικά υλικά το χώμα και το νερό, και με κυρίαρχο μορφολογικό στοιχείο το πήλινο αγγείο, το έργο έρχεται σε διάλογο με την πλούσια ιστορική διαστρωμάτωση της Ελευσίνας από την αρχαιότητα ως τη μακροχρόνια βιομηχανική ιστορία της πόλης και τη δομή της σήμερα.

Εμπλέκει στην «αφήγησή» του τον μύθο της Δήμητρας και της Περσεφόνης, τη θνητότητα, την έννοια του ταξιδιού, την υπαρξιακή αναζήτηση ενός προορισμού και τη μετανάστευση ως φαινόμενο που καθόρισε την ιστορία της περιοχής αλλά που επίσης επαναλαμβάνεται σε όλη την διάρκεια της ιστορίας της ανθρωπότητας.

Μέσα από το έργο η καλλιτέχνης επιδιώκει να συνδέσει το παρελθόν με το τώρα, με στοιχείο το νερό. Το νερό που κινείται ταξιδεύει και μας ταξιδεύει, διασχίζει και ενώνει τόπους και πολιτισμούς. Καθρεφτίζει την απεραντοσύνη του χώρου και υπαινίσσεται την «απέραντη», αέναη ροή.

Παραπέμπει στα κοινά στοιχεία που γεφυρώνουν συγκρούσεις και διαφορές: στην αγωνία και την περιπέτεια της ύπαρξης που είναι κοινή για όλους τους ανθρώπους που ζούνε «πάνω στην γη και κάτω από τα σύννεφα». Το νερό, η θάλασσα που απλώνεται απέναντι από το παλαιό Ελαιουργείο ενώνει την αρχή και το τέλος του έργου καθώς αποτελεί την συμβολική αρχή αλλά και την κατάληξη του.