Η συνέχιση της εργασιακής σχέσης για εργαζόμενο που έχει συμπληρώσει το γενικό όριο ηλικίας συνταξιoδότησης λόγω γήρατος, μπορεί να επέλθει με τη συμφωνία των δύο συμβαλλομένων μερών, όπως προκύπτει από την απόφαση που έλαβε, χθες το Δικαστήριο της ΕΕ (ΔΕΕ), σε υπόθεση εργαζόμενου στο Δήμο της Βρέμης, της Γερμανίας.
Με τη χθεσινή απόφαση του, το Δικαστήριο, μεταξύ άλλων, διαπιστώνει, ότι η απαγόρευση των διακρίσεων λόγω ηλικίας δεν αντιτίθεται σε εθνική διάταξη η οποία εξαρτά τη μετάθεση της ημερομηνίας παύσης της δραστηριότητας των εργαζομένων που έχουν συμπληρώσει την προβλεπόμενη από τον νόμο ηλικία συνταξιοδότησης. λόγω γήρατος από τη συναίνεση του εργοδότη η οποία δίδεται για ορισμένο χρόνο
Η υπόθεση
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με πληροφορίες από το ΔΕΕ,ο Hubertus John προσελήφθη από τον Δήμο της Βρέμης (Γερμανία) ως συμβασιούχος εκπαιδευτικός. Όταν επρόκειτο να συμπληρώσει το γενικό όριο ηλικίας συνταξιoδότησης λόγω γήρατος, ο Η. John ζήτησε να συνεχίσει να εργάζεται και πέραν της ημερομηνίας αυτής.
Ο Δήμος δέχθηκε να παρατείνει τη σύμβασή του μέχρι το τέλος του σχολικού έτους 2014/2015. Στη συνέχεια, ο Δήμος απέρριψε μια άλλη αίτηση για παράταση της συμβασής του H. John μέχρι το τέλος του πρώτου εξαμήνου του σχολικού έτους 2015/2016. Θεωρώντας ότι η ορισμένου χρόνου παράταση που του χορηγήθηκε είναι αντίθετη προς το δίκαιο της Ένωσης, ο H. John προσέφυγε στη δικαιοσύνη κατά του Δήμου.
Το Landesarbeitsgericht Bremen (δευτεροβάθμιο δικαστήριο εργατικών διαφορών της Βρέμης, Γερμανία), που επιλήφθηκε της υπόθεσης, επισημαίνει ότι η ισχύουσα γερμανική ρύθμιση παρέχει υπό ορισμένες προϋποθέσεις τη δυνατότητα στους συμβαλλόμενους σε σύμβαση εργασίας να μεταθέσουν την ημερομηνία λύσης της σύμβασης για τον λόγο και μόνον ότι ο εργαζόμενος, με τη συμπλήρωση του γενικού ορίου ηλικίας συνταξιοδοτήσεως λόγω γήρατος, δικαιούται σύνταξη γήρατος.
Το Landesarbeitsgericht Bremen με προδικαστικό ερώτημα προς το ΔΕΕ, ερωτά το Δικαστήριο της ΕΕ,κατά πόσον η ρύθμιση αυτή είναι συμβατή με την απαγόρευση των διακρίσεων λόγω ηλικίας και με τη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου (συμφωνία, η οποία αποσκοπεί στην αποτροπή της καταχρηστικής σύναψης διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου).
Με τη χθεσινή απόφασή του, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι η απαγόρευση των διακρίσεων λόγω ηλικίας δεν αντιτίθεται σε εθνική διάταξη όπως η επίμαχη, η οποία εξαρτά τη μετάθεση της ημερομηνίας παύσης της δραστηριότητας των εργαζομένων που έχουν συμπληρώσει την προβλεπόμενη από τον νόμο ηλικία συνταξιοδότησης. λόγω γήρατος από τη συναίνεση του εργοδότη η οποία δίδεται για ορισμένο χρόνο
Το Δικαστήριο παρατηρεί, ότι από κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν προκύπτει ότι η επίμαχη ρύθμιση μπορεί να ευνοήσει τη διαδοχική σύναψη συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου ή ότι συνιστά δυνητική πηγή καταχρήσεων σε βάρος των εργαζομένων.
Στην περίπτωση που το Landesarbeitsgericht Bremen καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η παράταση που χορηγήθηκε στον H. John πρέπει να θεωρηθεί ως σύναψη διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, το Δικαστήριο κρίνει ότι η συμφωνία πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου δεν αντιτίθεται σε εθνική διάταξη όπως η επίμαχη, η οποία παρέχει στους συμβαλλομένους σε σύμβαση εργασίας τη δυνατότητα να μεταθέσουν χωρίς χρονικό περιορισμό, με κοινή συμφωνία, και, ενδεχομένως, για περισσότερες από μία φορές την ημερομηνία λύσης της σύμβασης, για τον λόγο και μόνον ότι ο εργαζόμενος, με τη συμπλήρωση του γενικού ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, δικαιούται σύνταξη γήρατος.
Κατά το Δικαστήριο, η ρύθμιση αποτελεί εξαίρεση από την αρχή της αυτοδίκαιης λύσης της σύμβασης εργασίας, όταν ο εργαζόμενος συμπληρώσει το γενικό όριο ηλικίας συνταξιοδότησης και παρέχει τη δυνατότητα να μετατεθεί η ημερομηνία λύσης της σχέσης εργασίας περισσότερες φορές, χωρίς προϋποθέσεις και χρονικό περιορισμό. Η συνέχιση της εργασιακής σχέσης δεν μπορεί, εν πάση περιπτώσει, να επέλθει χωρίς τη συμφωνία των δύο συμβαλλομένων μερών.
