Ο Μάνος Καρατζογιάννης σκηνοθετεί την «Ημέρα Κυρίου», του Γιάννη Τσίρου, ένα σύγχρονο έργο, με έντονο υπαρξιακό χαρακτήρα.
Με εστιασμό στα προβλήματα μιας προβληματικής κοινωνίας, ο συγγραφέας αφηγείται την ιστορία τεσσάρων ανθρώπων, στη διάρκεια μιας μόνο ημέρας, κάποιας Κυριακής. Ένα εύπορο ζευγάρι και δύο νεαρά παιδιά στη δούλεψή τους, αποτελούν το πλέγμα τής μεταξύ τους σύγκρουσης. Άτομα με κρυμμένα μυστικά, φόβους, συμβιβασμούς, εξαρτήσεις. Πνιγμένα στα προσωπικά τους αδιέξοδα, μάταια διεκδικούν την απονομή δικαιοσύνης , καθώς είναι θύματα πρώτα του εαυτού τους και μετά του συστήματος, ή και το αντίστροφο.
Παρακολουθούμε το γνωστό γαϊτανάκι που συναντάμε στην καθημερινότητά μας, τον κοινωνικό ρατσισμό σε όλες του τις εκφάνσεις. Και εδώ είναι που αναδεικνύεται και ο πολιτικός προσανατολισμός του θεατρικού πονήματος.
Ο θεατής εισπράττει την αδικία, την υποτίμηση, την παραποιημένη αλήθεια, τη δύναμη των μηχανισμών της εξουσίας του ισχυρού. Παράλληλα όμως βλέπει και την όποια διάθεση του υπάλληλου απέναντι στη δύναμη του αφεντικού, και πώς εξελίσσεται αυτή. Άλλοτε με πλάγιους χειριστικούς τρόπους για την απόκτηση εύνοιας και εξυπηρετήσεων και άλλοτε με θαρρετή διεκδίκηση. Έτσι παρουσιάζεται με σκηνική συνέπεια, ένα παζλ από συμπεριφορές τεσσάρων προσωπικοτήτων, οικείο στην πραγματικότητά μας, στο δικό μας αμφιλεγόμενο κόσμο.
Συντελεστές:
Παίζουν οι Φαίη Ξυλά, Μάξιμος Μουμούρης, Βασίλης Αθανασόπουλος και Αναστασία Παντούση.
Καλοδουλεμένη η ομάδα των ηθοποιών, υποστηρίζουν εντελώς τον πυρήνα του προβληματισμού του Γιάννη Τσίρου. Με τη σκηνοθετική ενορχήστρωση του Μάνου Καρατζογιάννη, η σκηνική πράξη βρίσκει το στόχο της, με ισορροπία ανάμεσα στο λυρικό και το ρεαλιστικό στοιχείο. Λόγος, έκφραση, κίνηση ομονοούντα, ενδύουν το έργο με το μανδύα των ανατροπών, των εκπλήξεων και ενός έξυπνου χιούμορ με φιλοσοφικές νύξεις.
Η Φαίη Ξυλά, ως αστή Ιουλία, αφοπλιστικότατη στο ρόλο, επηρεάζει το θεατή να προσέξει το δράμα της και να εμβαθύνει στον μπερδεμένο κόσμο της. Άλλοτε δυναμική και άλλοτε εύθραυστη, συγκεντρωμένη στο ερμηνευτικό της κέντρο, αποδίδει με πληθωρικότητα, πόνο και συναισθηματικές εκρήξεις το εύρος της « φυλακής» της.
Καίριος ο Μάξιμος Μουμούρης, ως κύριος Ματθαίου, αντιπροσωπεύει τον πλούσιο «ήρωα» που απέκτησε πλούτο, γνωρίζοντας τους νόμους της αγοράς. Υποκριτής και αλαζόνας, χρησιμοποιεί τη μάσκα του φιλικού αστού.
Ο Βασίλης Αθανασόπουλος, ως Άρης, υπεύθυνος ασφαλείας και η Αναστασία Παντούση ως Λένα, οικιακή βοηθός και μαγείρισσα, πολύ καλοί, συγκεντρωμένοι στην πολυπλοκότητα της υποκριτικής τους συνθήκης.
Η διανομή των ηθοποιών υπογραμμίζει με βάθος και ευθύτητα τα μυστικά των νοηματικών κωδίκων, έτσι ώστε το καθένα από τα πρόσωπα να αναδείξει το ταλέντο του.
Αξιοπρόσεκτο είναι το μήνυμα αυτής της θεατρικής περιπέτειας που δεν είναι άλλο από την ουσία της επαφής με τον εαυτό, η περίσκεψη μετά από όλη αυτή την μετωπική αναμέτρηση, στο μέτρο που αναλογεί στον καθένα, σχετικά πάντα με το βιωματικό παρελθόν, την ιδεολογική του στάση στη ζωή και τον πνευματικό του εξοπλισμό. Αυτός ο «αγώνας», δεν έχει νικητή ούτε νικημένο, έχει μόνο τη σαφή συναίσθηση πως ο καθένας οφείλει την ανάληψη της ευθύνης του, στον ακριβή χρόνο, και όχι μεταγενέστερα, στο πλαίσιο ενός ξεκάθαρου τοπίου επιβίωσης.
Το τέλειο σκηνικό ανήκει στην Τέτα Τσαβδαρίδου, τα ενδεικτικά κοστούμια υπογράφει η Βασιλική Σύρμα, τους σωστούς φωτισμούς ο Άγγελος Παπαδόπουλος, την υπέροχη μουσική ο Γιώργος Πούλιος και την παραγωγή ο Πολιτισμός Σταθμός Θέατρο.
Αξιολόγηση:
«Ημέρα Κυρίου», του Γιάννη Τσίρου, σε σκηνοθετική κατασκευή του Μάνου Καρατζογιάννη, είναι μια παράσταση αξιόλογη, καθώς το κείμενο υπηρετήθηκε επαρκώς τόσο από την έμπνευση του σκηνοθέτη και τις ευθύβολες ερμηνείες, όσο και από τη συλλογική δουλειά των υπολοίπων συντελεστών. Το θεατρικό αυτό δραματικό έργο, φρέσκο και ελληνικό, αξίζει την προσοχή μας.
