Η Γιουβέντους με το “φονικό” δίδυμο Ιγκουαΐν – Ντάνι Άλβες και τον αδαμάντινο Μπουφόν αποκαθήλωσε τους πρίγκιπες του Μονακό μέσα στο “παλάτι” τους (0-2).
Μόνο 270 χιλιόμετρα διένυσε η Γιούβε απ΄το Τορίνο για να δώσει ένα γερό μάθημα στην ομάδα του Πριγκιπάτου. Έσπασε το σερί 13 νικών εντός έδρας των γηπεδούχων που έχασαν την ποδοσφαιρική τους ταυτότητα εξαιτίας της φοβερής άμυνας της Γιούβε.
Στο πρώτο 20λεπτο η Μονακό κατάφερε να απειλήσει με τον κλασικό τρόπο. Σέντρες των μπακ από το πλάι για κεφαλιές του Εμπαπέ. Με συνεχείς συνεννοήσεις των αμυντικών και του προπονητή, οι bianconeri έκλεισαν όσους χώρους είχαν απομείνει για να κάνουν παιχνίδι οι Μονεγάσκοι. Το πρώτο γκολ όμως ήταν αυτό που πανικόβαλε και απογοήτευσε τους ταλαντούχους μικρούς.
Το μυστικό όπλο του Αλέγκρι ήταν να καλύψει την απουσία του Κεντίρα, βάζοντας τον Ντάνι Άλβες ως δεξί χαφ με επιθετικό ρόλο. Στο 29′ λοιπόν ο Ιγκουαΐν άνοιξε τη μπάλα δεξιά στον Ντάνι Άλβες που μπήκε στην περιοχή επιτηρούμενος απ τον Γκλικ. Αμέσως όμως έκανε απρόβλεπτη τακουνιά προς το πέναλτι όπου ερχόταν ο Ιγκουαΐν για να γράψει το 0-1. Η Γιουβέντους δεν κινδύνευσε καθόλου και το υπόλοιπο ημίχρονο κύλησε ήρεμα.
Στην επανάληψη ίδια εικόνα. Μονίμως άστοχες τελικές πάσες η Μονακό και μονίμως καραδοκούσε η Γιούβε για ακόμα μια ευκαιρία για γκολ. Τη βρήκε στο 59′ όταν πάλι ο Ντάνι Άλβες έκανε ασίστ. Αυτή τη φορά με ψηλή σέντρα βρήκε τον Ιγκουαΐν που σκόραρε απο κοντά με προβολή αφού ξεμαρκαρίστηκε υποδειγματικά. Οι γηπεδούχοι έφτασαν κοντά στο γκολ μετά το 80′. Άραγε πως αισθάνονται στην Μπαρτσελόνα που έδιωξαν το καλύτερο δεξί μπακ στον κόσμο; Τα φαρμακερά στημένα του Μουτίνιο που είχε μπει αλλαγή στο 66′, προξένησαν σοβαρούς κινδύνους στη Γιουβέντους. Αν ο Φαλκάο ήταν λίγο πιο φρέσκος και αν Μπουφόν δεν ήταν και πάλι …ανίκητος τότε η Μονακό θα μείωνε.
Η Γιουβέντους με τη Ρεάλ θα είναι όπως όλα δείχνουν στον τελικό φέτος. Τα κατορθώματα της ιταλικής άμυνας μπορούν να αξιολογηθούν με λίγες πληροφορίες. Μόνο 2 γκολ έχει φάει φέτος στη διοργάνωση. Επίδοση που αν δεν αλλάξει θα αποτελέσει ιστορικό ρεκόρ μετά τα 3 του Άγιαξ το 1996. Το Νοέμβρη κόντρα στη Σεβίγια ήταν το 2ο πριν απο 600′ λεπτά αγώνων. Η Μονακό είχε να μη σκοράρει σε εντός έδρας απ΄τον Νοέμβριο του 2015 κόντρα στην Άντερλεχτ (500 μέρες περίπου). Η Γιούβε δεν δέχθηκε σε 3 παιχνίδια ούτε ένα γκολ από τις δυο καλύτερες επιθέσεις της Ευρώπης (Μπάρτσα, Μονακό που έχουν μαζί 250 γκολ φέτος περίπου). Στον τελικό θα αντιμετωπίσει την 3η καλύτερη (Ρεάλ).
Η απόλυτη κυριαρχία των Ρεάλ και Γιουβέντους απέναντι σε Ατλέτικο και Μονακό είναι απόλυτα λογική παρότι βρίσκονται όλοι στα ημιτελικά. Ατλέτικο και Μονακό έφτασαν στους 4 διότι ήταν από πολύ έως “υπερβολικά” τυχερές στις κληρώσεις μέχρι τώρα. Η Ατλέτικο δηλαδή απέκλεισε στους 16 τη Λεβερκούζεν (12η Γερμανίας) και στους 8 τη Λέστερ (11η Αγγλίας). Η Μονακό στους 16 έβγαλε έξω τη Μαν. Σίτι (4η Αγγλίας) και στους 8 τη Ντόρτμουντ (4η Γερμανίας). Η τύχη τους τελείωσε στους ημιτελικούς και θα πουν με τη σειρά τους αντίο.
Αντιθέτως η Ρεάλ έφτασε ως εδώ αποκλείοντας τη Νάπολι (3η Ιταλίας) και τη Μπάγερν (1η Γερμανίας). Επίσης η Γιουβέντους την Πόρτο (2η Πορτογαλίας) και βέβαια την Μπαρτσελόνα (1η Ισπανίας). Είναι αφελές να πιστεύει κανείς πως Μονακό και Ατλέτικο είναι ανώτερες από τις Μπαρτσελόνα, Μπάγερν, Παρί. Ο τελικός του Κάρντιφ πάντως φαίνεται πως θα είναι ανάμεσα στις δυο καλύτερες ομάδες για φέτος.
