Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη

Ο Βρετανός σκηνοθέτης Άλαν Πάρκερ, που «έφυγε» προχτές, σε ηλικία 76 χρονών, μας εντυπωσίασε από την πρώτη του κιόλας ταινία, το Bugsy Malone (1976), μια γκανγκστερική περιπέτεια που ερμήνευαν νεαρά παιδιά!

Εντύπωση και πάλι, μαζί και αντιδράσεις από την τουρκική κυβέρνηση, προκάλεσε η επόμενη ταινία του, «Το εξπρές του μεσονυκτίου» (1978), που παρουσίαζε τις άθλιες, απάνθρωπες συνθήκες στις τουρκικές φυλακές, μέσα από την ιστορία ενός Αμερικανού φοιτητή που συνελήφθη και καταδικάστηκε για τη διακίνηση ναρκωτικών.

Η φιλμογραφία του, παρόλο που είναι μικρή (25 μόνο ταινίες σε μια περίοδο 40 περίπου χρόνων), μας έχει αφήσει μερικές εξαιρετικές, συνήθως με μεγάλη εμπορική επιτυχία, ταινίες: «Στον πυρετό της δόξας» (1980), «Pink Floyd: το τείχος» (1982), «Μπέρντι! Ο άνθρωπος πουλί (1984), «Δαιμονισμένος άγγελος» (1987), «Ο Μισισιπής καίγεται» (1988), «The Commitments, οι ροκάδες του Δουβλίνου» (1991), «Η ζωή του Ντέιβιντ Γκέιλ» (2003).

Άνθρωπος ευφυής, ιδιαίτερα ευγενικός, έτοιμος πάντα να απαντήσει και να εξηγήσει ότι τον ρωτούσες (στις δυο συνεντεύξεις που έτυχε να του πάρω στη διάρκεια της καριέρας του), ο Πάρκερ ήταν ένας σκηνοθέτης πάντα αισιόδοξος για την πορεία του βρετανικού Κινηματογράφου, που υποστήριζε σε ολόκληρη τη ζωή του, είτε με τις ταινίες του είτε με τις διάφορες θέσεις που του είχαν ανατεθεί.

Στη διάρκεια της τελευταίας 20ετίας, ο Πάρκερ μετατράπηκε σε κορυφαίο εκπρόσωπο της βρετανικής κινηματογραφίας: ανέλαβε τη διεύθυνση του Βρετανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου, διορίστηκε πρόεδρος του Film Council, που μοίραζε χρήματα για την παραγωγή ταινιών από το Λόττο, χρίστηκε Σερ το 2002, ενώ, το 2010, όταν η κυβέρνηση κατήργησε το Film Council, δήλωσε: «εξοργίστηκα με την απόφαση της κυβέρνησης να το καταργήσει, ήταν μια βιαστική πολιτική πράξη!».