Γράφοντας παλαιότερα για «πετρωμένους παλιούς κόσμους κεκαλυμμένους επιφανειακά με “μούσκλια” και “λειχήνες” μόρφωσης, προόδου, δημοκρατίας, ανάπτυξης… εξέλιξης», αποφαινόμουν πως:
«Δεν πρόκειται να έχουμε νέα, και μάλιστα καλά, σ αυτό τον τόπο, αν με «σφυριά» και «καλέμια» δεν σκάψουμε κάτω από “μούσκλια και λειχήνες”, αν δεν περάσει φως στα πετρωμένα της καθυστέρησης που τον σκλαβώνουν».
Προ διετίας, στην εφημερίδα «Πρώτη» Ηλείας , κατέθεσα τη σκέψη.
Επανέρχομαι εδώ θεωρώντας ότι οι λόγοι παραμένουν, ίσως και επί τα χείρω.
Σχετική με τη ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ …επιδρομή ήταν η σκέψη. Και ειδικότερα με την μετά τσουνάμι εποχή. Είχε δε, περιληπτικά, ως εξής:
«Θα έρθει το τέλος οριστικά, αν κι αυτή τη φορά ξεκινήσουμε στα τυφλά, αφήνοντας να οδηγούν παλιά και νέα σκλαβωμένα, αντάμα με πρόσφατα κομματικά και προσωπικά απωθημένα.
Ομολογίες, που θα λυτρώνουν, να είναι τα κατ αρχήν υλικά για το μετά. Ομολογίες, και παραδοχές μαζί, όπως:
-Γίναμε πρώτοι στα βαλκάνια επειδή μας υιοθέτησαν προτεστάντες αγγλοσάξονες και όχι ορθόδοξοι σλαβορώς.
–Το «καρβέλι» διαφωτισμός-νεωτερικότητα δεν ζυμώθηκε, ούτε ψήθηκε στο δικό μας πετροκάλυβο-κατ άλλους «παράγκα του καραγκιόζη»! Έτοιμο ήρθε, κάποιοι τσιμπολόγησαν, άλλοι πλιατσικολόγησαν, οι πολλοί δεν είδαν ούτε καν το «τρένο να περνά».
-Το καράβι για την μετά-νεωτερική Ιθάκη(ΕΟΚ-ΕΕ) ξεκίνησε χωρίς έρμα και με πληρώματα βάρδιας εκτός τόπου και χρόνου.
Δύσκολο από μόνο του να έχει καλό τέλος το ταξίδι με τέτοιο πλεούμενο. Έγινε όμως εντελώς αδύνατο, όταν σε πληρώματα και επιβάτες, με ευθύνη των καπετάνιων, επικράτησε η εντύπωση πως «όλα είναι πληρωμένα», ότι πρόκειται για δωρεάν “κρουαζιέρα χαρωπή”!
-Βρισκόμαστε τώρα ενώπιον του Σαββοπουλικού «…πάει η φωλιά παν και κοτσιφόπουλα», αλλά και της ιστορίας.
Η οποία, για τελευταία ίσως φορά, καλεί να επιλέξουμε: Είτε το μασκαρεμένο της σκλαβιάς, που μας (αργο)πεθαίνει κακαρίζοντας: «με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη». Είτε το ομολογημένο της λύτρωσης, που αναγεννητικά αποδέχεται: «μόνο Σταύρο με λένε, μόνο Σταύρο…»
-Σε συθέμελες ανατροπές καλεί ο δρόμος της αναγέννησης, άρα και σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τα “πετρώματα” πρόσθετης σκλαβιάς που εξέθρεψε η εντεύθεν του 1981 μεταπολίτευση. Όχι με το καθένα ξεχωριστά αλλά με τον κοινό παρανομαστή τους να γίνει η εξήγηση.
-Οι πάλαι ποτέ κομματικοί “ογκόλιθοι” ΠΑΣΟΚ, ΝΔ είναι ο κοινός παρανομαστής. Σαν ποσότητα δεν υφίστανται πλέον. Η καρκινογόνα σκλαβιά και δυσπλασία όμως, που έφερε στην εξουσία το “απαρέμφατο” Καμένου-Τσίπρα, βρίσκεται παντού-εκπαίδευση, αυτοδιοίκηση, θεσμοί γενικώς, όπως και αντίληψη του πραγματικού κόσμου.
-Δεν γίνεται να πάνε πίσω στο χρόνο και να διορθώσουν οι τέως …ογκόλιθοι! Γίνεται όμως να φύγουν μπροστά προσφέροντας χαραμάδα υπόληψης στο μπουντρούμι της πολιτικής ανυποληψίας, άρα και ζωτικό χώρο στη λύτρωση.
-Ένας είναι ο τρόπος της φυγής μπροστά και της προσφοράς στη λύτρωση. Αυτό που τους επιφυλάσσει η μοίρα με τους δικούς της όρους – τους εξευτελιστικούς, που ήδη βιώνει το πασοκ-να το κάμουν οικιοθελώς με δικές τους προδιαγραφές ΤΩΡΑ.
Τουτέστιν να αποφασίσουν γενναία την «ευθανασία», ομολογώντας ταυτόχρονα το εξιλεωτικό: «ποτέ ξανά κόμματα τόσο σκλαβωμένα στην καθυστερημένη ιδιοτέλεια του ημέτερου».
Σαν σπινθήρας ανάστασης θα λειτουργήσει, πιθανότατα, μια τέτοια ένδειξη γενναιότητας. Αν μάλιστα συνοδευτεί με την έκκληση για-μέχρι νεωτέρας-πολιτική συμπαράταξη όλων των εκτός ΣΥΡΙΖ-Α-ΝΕΛ και Χ.Α. δυνάμεων-πλην ΚΚΕ που κατοικεί σε δικό του σύμπαν, θα πρόκειται για γεγονός ιστορικό.(Εννοείται πως σε μια τέτοια σύμπραξη οι νυν αρχηγοί και δελφίνοι πάνε στα μετόπισθεν. Κάποιος απ έξω θα είναι ο επικεφαλής).
Στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, τα μεσοβέζικα προσφέρουν πλέον μόνο στη σκλαβιά, που ωθεί την κοινωνικοοικονομική μας τεκτονική πλάκα ολοταχώς προς Αφρική και Μέση Ανατολή.
Για τον ίδιο λόγο τα περί κεντροδεξιών, φιλελεύθερων, κεντροαριστερών και συναφών αερόβιων, είναι προφάσεις εν αμαρτίες για κατουρημένα «μούσκλια» και «λειχήνες»!
Συνελόντι ειπείν από κλαψουρίσματα ανεπίγνωστων κατουρλήδων ενός (αυτό)απαξιωμένου πολιτικού συστήματος έχουμε φλομώσει. Γενναίοι-ες με επίγνωση αναζητούνται. Και αν δεν βρεθούν…καλό μας κατευόδιο!».
Όπως προανέφερα η σκέψη κατατέθηκε πρό διετίας, πέρνονας υπόψη και το «ή εμείς ή αυτοί»* του Τσίπρα μειράκιου.
Πρόσθετος λόγος, συμπληρώνω εδώ, ότι τόσο στη ΝΔ όσο και στο εναπομένον ΠΑΣΟΚ-τώρα ΚΙΝΑΛ, υπερισχύει κατά πολύ το βαθύ βλακώδες του κόμματος, οπότε οι συθέμελες ανατροπές που θα δρομολογήσουν πιθανή ανάσταση αποκλύονται.
*Ας μη γελειόμαστε: Το «εμείς» του μειράκιου εκτείνεται πολύ πέρα από ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, που είναι, ψυχοπαθητικά, δυο όψεις του αυτού νομίσματος.
