Όταν ήρθε στα πράγματα η πολλά υποσχόμενη “αλλαγή”(1981), υπηρετούσα στην Ανδραβίδα. Θιασώτης κι εγώ της «πολλά υποσχόμενης» διαπίστωσα σύντομα πως άλλες οι δικές μου βουλές και άλλες των «συντρόφων», που ενέσκηψαν από το πουθενά για να ξεχαρμανιάσουν, ιππεύοντας θεσούλες εξουσίας.
Η πρώτη σύγκρουση έγινε με κάποια από τα “χαρμάνια” που, μέσω διασυνδέσεων, βρέθηκαν στο Γραφείο Ασφάλειας.
Χάριν υπηρεσιακά συνομήλικου από τη Θεσσαλία, που βρέθηκε στη μονάδα σαν “δεξιός …εχθρός”, έγινε η σύγκρουση. Γνώριζα τον άνθρωπο, ήξερα πόσο συνεπής και φιλότιμος ήταν στη δουλειά του, αλλά τα “χαρμάνια” είχαν άλλες βουλές.
Αφενός φρόντισαν να του ανατεθούν καθήκοντα που απαιτούσαν δουλειά τιμωρημένου και αφετέρου έβαλαν αυτιά και μάτια να τον παρακολουθούν, βέβαιοι όντες ότι ως δεξιός είναι κλέφτης.
Ανύποπτος ένας από τα “χαρμάνια” μου υπερηφανεύτηκε κάποια στιγμή το …προοδευτικό σχέδιο! Τα “θυμιατά” που ακολούθησαν αφήνω να τα φαντασθείτε.
Όταν, μετά από μέρες, κατακάθισαν κάπως οι καπνοί απ τα «λιβάνια» ο προϊστάμενος του γραφείου με φώναξε να το συζητήσουμε. Να μην τα πολυλογώ το ρεζουμέ της συζήτησης από τη μεριά μου είχε ως εξής:
«Αν μιλάμε για αλλαγή», του είπα, «το γραφείο σου πρέπει να αποφεύγει δια ροπάλου την επινόηση εσωτερικών εχθρών».
«Επιπλέον», συνέχισα, « σε όποιον έρχεται εδώ να προσφέρει …καλές υπηρεσίες, να του λέτε πως μόνο εγγράφως μπορεί να το κάνει αναλαμβάνοντας ακέραια την ευθύνη. Διαφορετικά», κατέληξα, « η περιλάλητη αλλαγή, θα είναι “Μανωλιός που έβαλε τα ρούχα του αλλιώς”».
Έπεα πτερόεντα! Το φαινόμενο υπήρχε, υπάρχει και θα συνεχίζεται επ άπειρον. Κοιτάζοντας τη μεγάλη εικόνα βλέπεις να είναι σύμφυτο του κοινωνικά και διανοητικά καθυστερημένου, όπου, «το μαζί και υπέρ του άλλου», υστερεί απελπιστικά έναντι του «κατά και εναντίον».
–Φυσικά εκείνο τον καιρό, αν και 35άρης, δεν ήμουν σε θέση να κάνω την αναγωγή στο καθολικό. Άρα ούτε και να συνειδητοποιήσω τις θανατικές κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις του.
Αργά και βασανιστικά το έμαθα μετά. Έγκαιρα πάντως για να προβλέψω την επερχόμενη καταστροφή στη διαφαινόμενη τσίριζα …επένδυση! (Το βλέπεις εδώ: https://www.enetpress.gr/35717-2/).
Όντας, κοινωνικοπολιτικά, το πιο καθυστερημένο υποκείμενο ο ζερβόδεξος αντιμνημονιακός αχταρμάς, επόμενο ήταν να μην έχει θέση για τίποτα, να στηρίζεται μόνο στο «εναντίον και κατά».
Ότι η πολιτική είναι πολυσύνθετο πράγμα (άμυνα, εξωτερικά, συμμαχίες, εσωτερική συνοχή, συνέχεια κρατική) ούτε να το φανταστεί ο τσίριζα αχταρμάς με ψεκασμένους και χρυσή αυγή.
Τα επίχειρα είναι γνωστά. Φοβάμαι όμως πως έρχονται και χειρότερα. Κι αυτό διότι το «εναντίον και κατά», περιορισμένο στο εσωτερικό τώρα πια, είναι υπαρξιακό για τα τσιπροκαμένα –συν χρυσαυγήτικα, μηδενικά.
–Το λες και σύνδρομο Ερντογάν πασά όλο αυτό. Με τη διαφορά ότι αυτός προηγείται.
Είναι και πρώτος διδάξας στο εσωτερικό του «υπάρχω δια του μίσους», και διαθέτει το κάτι παραπάνω για να κάνει εξαγωγή.
Εξαγωγή που βρίσκει τη χώρα ξεβράκωτη, ένεκα οι εδώ …αβράκωτοι!
