Ένας Σόντεμπεργκ σε καλή φόρμα
Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη
*** Logan Lucky
ΗΠΑ, 2017. Σκηνοθεσία: Στίβεν Σόντερμπεργκ. Σενάριο: Ρεμπέκα Μπλαντ. Ηθοποιοί: Τσάνινγκ Τάτουμ, Άνταμ Ντράιβερ, Ντάνιελ Κρεγκ, Κέιτι Χολμς, Χίλαρι Σουάνκ.
Ενας τραυματισμένος βετεράνος του πολέμου του Ιράκ, ένας άνεργος ανθρακωρύχος και ένας κουρέας σχδιάζουν μια πρωτότυπη ληστεία στη διάρκεια ενός ράλι αυτοκινήτων, στ’ αυτό το συναρπαστικό heist movie που μας παρουσιάζει ένας σε εξαιρετική φόρμα Στίβεν Σόντερμπεργκ («Έριν Μπρόκοβιτς», «Traffic», «Out of Sight»).
Ωραίος ρυθμός, σασπένς και σατιρική διάθεση (με την Αμερική της κρίσης στο επίκεντρο), με την με στιγμές να θυμίζουν ταινίες των αδεφών Κοέν αλλά και του Σαμ Πέκινπα. (Η λέξη Logan χρησιμιοποιείται για τον αποτυχημένο, με τον πρωτότυπο τίτλο να ανατρέπει την αποτυχία σε «τύχη των αποτυχημένων»). Η καλύτερη περιπέτεια του είδους, μαζί με το Good Time των αδερφών που είδαμε πρόσφατα στις Κάνες,
*** Ενα ενωμένο βασίλειο
A United Kingdom. Τσεχία/Βρετανία/ΗΠΑ, 2016. Σκηνοθεσία: Άμα Ασάντε. Σενάριο: Γκάι Χίμπερτ, Σούζαν Γουίλιαμς. Ηθοποιοί: Ντέιβιντ Ογέλοου, Ρόζαμουντ Πάικ, Τομ Φέλτον. 111 λεπτά.
Τον έρωτα του φύλαρχου, και αργότερα βασιλιά, της Μποτσουάνα Σερέτσε Κάμα με μια λευκή Βρετανίδα, που ο γάμος τους προκάλεσε το τότε σύστημα (βρισκόμαστε στα μέσα του 20ου αιώνα) και οδήγησε σε κατρακραυγή και αντιδράσεις.
Παράλληλα με τη συγκινητική ερωτική ιστορία, η Ασάντε καταγράφει τις πολιτικές αντιδράσεις (ιδιαίτερα από βρετανική πλευρά) σε μια εποχή που οι διαφυλετικοί γάμοι αντιμετωπίζονταν αρνητικά, συχνά και με βία. Απλή, άμεση, δοσμένη με λεπτότητα, σκηνοθεσία, με ευαίσθητες ερμηνείες, με ξεχωριστή εκείνη του Ντέιβιντ Ογέλοου.
** ½ – Μεγάλωσε αν τολμάς
Rock ‘n Roll. Γαλλία, 2017. Σκηνοθεσία-σενάριο: Γκιγιόμ Κανέ. Ηθοποιοί: Γκιγιόμ Κανέ, Μαριόν Κοτιγιάρ, Φιλίπ Λεφέβρ. 123 λεπτά.
Η κρίση ηλικίας έκανε τον σκηνοθέτη Γκιγιόμ Κανέ να επανεξετάσει τη στάση και την όλη πορεία του μέσα από μια χιουμοριστική αυτοκριτική, με τον ίδιο να ερμηνεύει τον εαυτό του και τη Μαριόν Κοτιγιάρ εκείνο της συντρόφου του. Η ιστορία αρχίζει όταν μια νεαρή τον αντιμετωπίζει ως «γέρο» (άνθρωπο που δεν είναι πια 20 χρονών) και ο Κανέ αναλαμβάνει να της αποδείξει (με διάφορους τρόπους) πως παραμένειο κουλ και 20χρονος τύπος του «ροκ εν ρολ». Μόνο που αυτό ανατρέπει τη συζυγική ζωή του και σχεδόν οδηγεί στην καταστροφή. Με σωστή σύλληψη, ευφυείς σκηνές, αυτοκριτικό μάτι, ωραιο ρυθμό, με πολύ καλές ερμηνείες και από τους δυο τους, ο Κανέ έφτιαξε μια κωμωδία που δεν αρνείται, όταν χρειάζεται, και τις δραματικές σκηνές.
** Ο Βαλέριαν και η πόλη με τους χίλιους πλανήτες
Valerian and the City of a Thousand Planets. Γαλλία, 2017. Σκηνοθεσία: Λικ Μπεσόν. Σενάριο: Πιερ Κριστέν, Ζαν-Κλοντ Μεζιέ, Λικ Μπεσόν. Ηθοποιοί: Ντέιν ΝτεΧαάν, Κάρα Ντελεβίν, Κλάιβ Όουεν, Ριάνα, Ίθαν Χοκ. 137 λεπτά.
Φαντασμαγορική, από εικαστικής και εφετζίδικης πλευράς, μεταφορά του γαλλικού κόμικ (graphic novel, αν προτιμάτε) «Ο Βαλέριαν και η Λορελίν», με τον πράκτορα Βαλέριαν και τη συνάδελφό του Λορελίν να αναλαμβάνουν διάφορες αποστολές στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό «Άλφα» (μήπως θυμίζει «Αλφaαβίλ»;), που έχει μετσατραπεί σε μια διεθνή μητρόπολη γήινων και φανταστικά απίθανων εξωγήινων πλασμάτων.
Ασήμαντος, συχνά γελοίος, διάλογος και η έλλειψη χαρακτήρων εξακολουθούν και εδώ να είναι οι βασικές αδυναναμίες του Μπεσόν (οι καλύτερες ταινίες του παραμένουν το «Απέραντο γαλάζιο» και η «Ατλαντίδα), στοιχεία που τα αντικαθιστά με δράση, ευρήματα και ωραία, τέλεια οπτικά και άλλα εφέ, που αναμιγνύουν κάπως μπερδεμένα τον «Πόλεμο των άστρων» με το «Πέμπτο στοιχείο» και άλλες παρόμοιες ταινίες. Διασκεδαστική (σε 3D για όσους θέλουν να μετατραπούν, για λίγο, σε 12χρονα παιδιά. Στα συν της ταινίας, η ωραία μουσική του ελληνικής καταγωγής συνθέτη Αλεξάντρ Ντεπλά.
